Нэхугъэм гъащIэр хуэзуунэтI

Рабия и лэжьыгъэм зэрыпэрыувэ махуэрэ а IэщIагъэм къызэрыхуигъэщIар псоми я фIэщ ищIыфу мэлажьэ. А егъэджакIуэ телъыджэм теухуауэ псалъэфI куэд схужыIэнущ. Ар и дерс тыкIэкIи, и лэжьыгъэм хуиIэ лъагъуныгъэкIи, еджакIуэхэм къахуигъуэт бзэ зэхуэмыдэхэмкIи, езым щIэныгъэшхуэ зэрыбгъэдэлъымкIи куэдым къащхьэщокI. И бзэ дахащэр-щэ?! Абы апхуэдизкIэ адыгэбзэр егъэшэрыуэ, акъылышхуэ хилъхьэу мэпсалъэри, уеблэмэ урегъэхъуапсэ и лэжьыгъэм хуиIэ бгъэдыхьэкIэм. Рабия икIи психологщ, икIи философщ. Куэдым, куэд дыдэм ущыхурегъасэ абы и дерсхэм. 

 Нобэрей зэманым — компьютерымрэ интернетымрэ я хъым псори щихуам — еджакIуэхэр художественнэ тхыгъэ щIаджыкIыу ебгъэсэжыныр, библиотекэхэм епшэлIэжыныр Iуэху тыншкъым. Рабия къохъулIэ а Iуэхугъуэр. И гъэсэнхэм художественнэ тхылъ ямыIыгъыу куэдрэ плъагъуркъым. Абы иригъаджэ дэтхэнэми еупщIи, ар фIыуэ зымылъагъу, пщIэ хуэзымыщI зыри яхэткъым. Езыми пщIэшхуэ яхуищIу ябгъэдэтщ и гъэсэнхэм. ФIымрэ Iеймрэ гъащIэм щахузэхэгъэкIыу ирегъасэ, еджэнымкIэ къыкIэрыхухэм нэхъыфIу еджэхэр ядэIэпыкъуным хуеущий, дэтхэнэ и зы урокри щIэщыгъуэу, еджакIуэхэм къахуэмыгъэсу апхуэдэщ. Си щхьэкIэ сыкъапщтэмэ, си анэр щабэу, гуапэу, гъэсэныгъэ къысхилъхьэу къызэрызэпсалъэм хуэдэущ Рабия и бзэ дахэр сигу къызэринар. Апхуэдэщ Рабия — езым и щIэныгъэр псоми яхуегуэш, псоми абыкIэ яхуоупсэ. Ар къызыгурыIуэу къэзыпхъуатэм и насыпщ. 

  Рабия куэдрэ къызэрегъэпэщ литературэ пшыхьхэр, классщIыб лэжьыгъэхэр. 

  Ди къуажэм дэт ЩэнхабзэмкIэ унэм абы мызэ-мытIэу апхуэдэ зэхуэсхэр щызэхиублащ. А зэхыхьэхэм кърегъэблагъэ тхакIуэхэр, усакIуэхэр, щIэныгъэлIхэр, къуажэдэс нэхъыжьхэр. 

  Апхуэдэу Рабия и гъэсэнхэр Налшык къалэ дэт ЩоджэнцIыкIу Алий и унэ-музейм ешэ, радиом ирагъэблагъэурэ къыщагъэпсалъэ, еджакIуэхэм я усэ цIыкIухэр «Нур» журналым къытрырегъадзэ. 

 ЕгъэджакIуэу зэрыщытым къыдэкIуэу Рабия икIи тхакIуэщ, усакIуэщ. Езым зэрыжиIэмкIэ, абы и япэ усэр еянэ классым щIэсу итхащ. Ауэ и IэдакъэщIэкIхэр дунейм къытехьэу щыщIидзар еджапIэ нэхъыщхьэм щIэтIысхьа нэужьщ. «Хуабжьу си нэ къыхуикIыу сызыщIэтIысхьа адыгэбзэ къудамэм сыщезыгъэджа егъэджакIуэ гъуэзэджэхэм я фIыгъэщ нобэкIэ зыIэ-рызгъэхьа ехъулIэныгъэ мащIэхэр. Си бзэм хузиIэ лъагъуныгъэм нэхъри хагъэхъуащ Урыс Хьэтэлий, Тау Хьэзешэ, ХьэкIуащэ Андрей, Абазэ Албэч сымэ. Егъэджэныгъэ лэжьыгъэм зыгуэркIэ сыхэзэгъэххэмэ, абыхэм я дежщ фIыщIэр щыслъагъур. Тхэным, художественнэ тхыгъэ къэгъэщIыным гурэ псэкIэ сыхэзышар,  зыми пэзмыщI Хьэх Сэфарбийщ», — жеIэ Рабия. 

  «Рабия нэхъ зыхуэIэзэр убзыхугъуейщ.  И рассказхэм ущеджэкIэ, шэч къытепхьэркъым зэрыпрозаикым. Ауэ и усэхэр плъагъумэ, моуэ жыбоIэж: Хьэуэ, дауи ирехъуи, мыр усакIуэщ!» — щитхащ Хьэх Сэфарбий «Шыхулъагъуэм и вагъуэхэр» тхылъым и хэзыгъэгъуазэ Iыхьэм. 

  Сэ сызэреплъымкIэ, Рабия икIи тхакIуэщ, икIи усакIуэщ, икIи егъэджакIуэщ. Абы езым и IэдакъэщIэкI «ЕгъэджакIуэ» усэр щыхьэт тохъуэж мы си псалъэхэм: